Rad je posvećen poginulim, umrlim i ranjenim vojnicima iz našeg kraja u Drugom srpsko-turskom ratu 1877-1878 godine
Neuspeh u ratu sa Turskom 1876-1877 godine nije obeshrabrio Kneževinu Srbiju. Srpski vladajući krugovi došli su do zaključka da sami, bez oslonca na velike sile, pre svega na Rusiju, ne mogu rešiti problem oko oslobađanja svojih neoslobođenih krajev, istovremeno se pripremajući za novi rat sa Osmanlijskim carstvom.
I spoljna vojno-politička situacija išla je u prilog izbijanja novog srpsko-turskog rata, jer je odbijanje Porte da prihvati Londonski protokol, koji je Turskoj preporučio da zaključi mir sa Crnom Gorom i odmah pristupi sprovođenju reformi u korist hrišćanskog stanovništva dovelo do zaoštravanja rusko-turskih odnosa i do početka rusko-turskog rata 24. aprila 1877 godine.
Na početku rata Rusije i Turske knez Milan Obrenović obavestio je ruskog cara Aleksandra II Romanova da je Srbija voljna da ponovo stupi u rat protiv Osmanlijskog carstva, ali zbog materijalne iscrpljenosti u prošlom ratu ne može to odmah da učini. Problem je bio i nedostatak vojne opreme i oružja, te je od Rusije knez Milan Obrenović zatražio i dobio novčanu pomoć za dovršetak ratnih priprema.
Istovremeno je Srbija, po savetu Rusije, zadržala oružanu neutralnostvršeći užurbano vojne pripreme u okviru kojih je izvršena reorganizacija srpske vojske na osnovu iskustava iz prošlog rata sa Turskom.
Ministar vojni pukovnik Sava Grujić je povećao ranije zanemarenu stajaću vosjku u korist narodne vojske, koja se nije najbolje pokazala u pomenutom ratu.
Nakon višemesečnih odlaganja Srbija je krajem novembra, izvršila mobilizaciju dela svojih vojnih snaga, oko 120.000 vojnika, a 1. decembra 1877 godine knez Milan objavio je proklamaciju kojom je otpočeo novi rat protiv Turske. Srpska vlada odredila je i cilj rata, a to je oslobođenje i ujedinjenje neoslobođenih krajeva Srbije i njeno proširenje prema jugu.
Prema popisu iz 1874 godine, poslednjem uoči srpskih ratova za nezavisnost, Temnićki okrug, imao je 43 sela, 22.506 stanovnika, sedište u Varvarinu.
Komandant I Temnićkog bataljona bio je pešadijski poručnik Kosta Stojković, narodni komandir Janićije Pešić iz Maskara, dok je ađutant bio Aleksa ZDravković iz Kukljina. Četovođa I čete bio je Petar Mijailović iz Obreža, II čete Timotije Marinković iz Katuna, III čete Sima M. Savić iz Bačine,dok je IV četu vodio Filimon Milovanović iz Sekuriča.
Komandant II Temnićkog bataljona bio je pešadijski poručnik Timotije Ivković, narodni komandir Jovan Marinković iz Parćana, a ađutant Stevan Mijailović iz Velike Drenove.Četovođe su bila Miloš Stojanović iz Jasike (I četa), Jevta Momirović iz Lazarovca (II četa), Ilija Petković iz Velike Drenove (III četa) i Jevta Milićević iz Mijajlovca (IV četa).
U Drugom srpsko-turskom ratu 1877-1878 godine Temnićki srez je imao 14 poginulih (Velika Drenova, Mala Drenova, Varvarin po 2, Jasika, Bela Voda, Konjuh, Stragari, Ljubava, Potočac, Kukljin i Zalogojevac po 1).
Ranjenih vojnika iz Temnićkog sreza je bilo – 98 (Kukljin – 14, Bela Voda – 9, Milutovac – 5, Katun, Bačina, Kruševica, Jasika, Konjusi, Velika Drenova i Brajkovac po 4, Obrež, Zalogojevac, Potočac, Ljubava, Krvavica i Selište po 3, Parcani, Raševica, Maskar, Varvarin, Padež, Bošnjani, Kamenari, Šanac i Globari po 2, Donji Krčin, Stragari, Svojnovo, Mala Kruševica, Sekurič i Toljevac po 1).
Umrlih vojnika po bolnicama iz Temnićkog sreza je bilo – 29 (Konjuh, Raševica i Stragari po 3, Bele Vode, Sekurič, Kruševica i Kukljin po 2, Mala Kruševica, Zalogojevac, Jasika, Ljubava, Maskare,
Orašje, Gavez, Obrež, Pajkovac, Padež, Milutovac i Velika Drenova po 1)
Od vojnika umrlih u ropstvu iz Temnićkog sreza bilo je njih 21 (Obrež – 7, Milutovac i Raševica po 3, Bela Voda – 2, Svojnovo, Kruševica, Šanac, Srnje, Lazarovac i Selište po 1)
Poginuli kod Samokova 17. i 19. januara 1878.
Redov Stojadin Milosavljević iz Konjuha.
Redov Dimitrije Tomić iz Velike Drenove.
Redov Mika Lazić iz Stragara.
Redov Matija Mijailović iz Male Drenove.
Redov Mihailo Miletić iz Ljubave.
Redov Jovan Milojević iz Male Drenove.
Redov Todor Mladenović iz Potočca.
Redov Marko Mitić iz Varvarina.
Redov Miša Miladinović iz Varvarina.
Desetar Dimitrije Ćirković iz Trešnjevice.
Redov Todor Petrović iz Trešnjevice.
Poginuli na Samokovskom visu 22. januara 1878.
Redov Milan Vasilijević iz Kukljina.
Poginuli za vreme primirja
Redov Milorad Mijailović iz Zalogojevca, poginuo 11.juna 1878., na Kečekovskoj reci.
Umrli vojnici po vojnim i civilnim bolnicama
Treća poljska bolnica Šumadijskog kora
Redov Miladin Gligorijević iz Lobodera, umro 16. februara 1878.
Redov Petko Ilić iz Bele Vode, umro 21. februara 1878.
Redov Radoje Pavlović iz Male Kruševica, umro 25. februara 1878.
Vozar Živko Đokić iz Bele Vode, umro 15. aprila 1878.
Prva poljska bolnica Moravskog kora
Redov Agaton Marković iz Konjuha, umro 19. januara 1878.
Redov Dimitrije Milovanović iz Zalogojevca, umro 19. januara 1878.
Redov Petar Živković iz Jasike, umro 20. januara 1878.
Redov Milisav Milojković iz Raševice, umro 10. februara 1878.
Bolničar Dimitrije Stefanović iz Sekuriča, umro 23. februara 1878.
Redov Tasa Mihailović iz Stragara, umro 23. marta 1878.
Pionir Živko Todorović iz Male Drenove, umro 8. marta 1878.
Redov Nikola Miladinović iz Trešnjevice, umro 15. marta 1878.
Bolničar Milan Anđelković iz Ljubave, umro 22. marta 1878.
Redov Petar Vučetić iz Kruševice, umro 23. marta 1878.
Etapna bolnica u Prokuplju
Komordžija Miloš Radivojević iz Maskara, umro 7. januara 1878.
Četvrta poljska bolnica Moravskog kora
Redov Sava Slavković iz Stragara, umro 15. decembra 1877.
Redov Đorđe Matejić iz Sekuriča, umro 12. decembra 1877.
Redov Dina Nikolić iz Orašja, umro 4. februara 1878.
Redov Mihailo Joksimović iz Obreža, umro 25. decembra 1877.
Redov Radenko Jović iz Konjuha, umro 28. decembra 1877.
Redov Blagoje Bošković iz Konjuha, umro 31. decembra 1877.
Redov Milorad Tomić iz Pajkovca , umro 30.januara 1878.
Redov Marko Nešić iz Padeža , umro 8.februara 1878.
Redov Stojadin Panić iz Kukljina , umro 14.februara 1878.
Vozar Miloš Trifunović iz Kukljina , umro 8.aprila 1878.
Redov Jakov Radenković iz Milutovca , umro 21.februara 1878.
Redov Đorđe Mijatović iz Stragara , umro 23.februara 1878.
Komordžija Mijailo Stefanović iz Raševice , umro 18.juna 1878.
Redov Ivan Stojanović iz Kruševice, umro 31.decembra 1877.
Kruševačka bolnica
Redov Jevta Jeremić iz Raševice, umro 25.decembra 1877.
Redov Vukić Đorić iz Velike Drenove, umro 13.februara 1878.
Umrli u ropstvu
Redov Marko Stojković iz Rujišnika
Redov Stojan Janićijević iz Milutovca
Redov Avram Tomić iz Milutovca
Četovođa Petar Mijailović iz Obreža
Vodnik Jeremija Todorović iz Obreža
Redov Lazar Pantić iz Obreža
Redov Sava Blažić iz Obreža
Redov Milan Andrejić iz Obreža
Redov Milenko Mastinac iz Obreža
Redov Milutin Brkić iz Obreža
Desetar Pavle Mikić iz Raševice
Redov Dimitrije Arsić iz Raševice
Redov Milovan Miljković iz Raševice
Redov Petar Veličković iz Svojnova
Redov Ljubomir Stanković iz Velike Kruševice
Redov Milosav Obradović iz Šanca
Redov Milan Miletić iz Belih Voda
Redov Milan Mitrović iz Belih Voda
Redov Krsta Nikolić iz Male Drenove
Redov Milosav Miljković iz Milutovca
Redov Miloš Milosavljević iz Male Drenove
Redov Janićije Todorović iz Selišta
Нема коментара :
Постави коментар